به گزارش قدس آنلاین، درگیری در دبی آغاز هرج و مرج طلبی برخی از بازیکنان این تیم نبود، این هرج و مرج طلبی برخی که این روزها خود را بزرگتر تیم می دانند از سال قبل شروع شده بود، یعنی از روزی که هواداران آنها را دوست داشتند و بیش از دیگران نام آنها را صدا زدند. درست از آن روزها که برانکو به پایان تمیزکاری در پرسپولیس رسیده بود و با کنار گذاشتن امثال حقیقی ها و گابریل ها و صادقیان ها و دیگران به پرسپولیس منظمی امید بسته بود.

برانکو اهل تعامل بود، هنوز هم هست، او همین رامین رضائیان را در حالی که پرسپولیس بابت سفر وی به ترکیه متضرر شده بود و وی حتی جواب تلفن های برانکو را هم در این زمینه نمی داد را بخشید و به پرسپولیس برگرداند.

برانکو با کی روش همین جاست که متفاوت است، او به «شانس دوم» اعتقاد دارد اما کی روش چنین نیست و اشتباه اول برای کی روش همان اشتباه آخر است. در واقع اگر رامین رضائیان جواب تلفن های کی روش را ندهد دیگر نمی تواند جایی در تیم داشته باشد اما برانکو می بخشد تا اینکه در لحظه ای که به بازیکن نیاز دارد، همان بازیکن دست او را در پوست گردو می گذارد. در حالیکه اگر برانکو در همان روزهای ابتدای فصل پای حرف خود ایستاده بود و بازیکن مسئولیت نپذیر را در تیم با فشار دیگران نمی پذیرفت امروز درست وسط لیگ قهرمانان آسیا و در پیچ و تاب های آخر لیگ برتر اینگونه با بی مسئولیتی مواجه نمی شد.

اشتباهات برخی بازیکنان
بازیکنان انگار به پرسپولیس و استقلال که می رسند چند بار که کل استادیوم نام آنها را صدا می زند یادشان می رود که اسم این دو تیم از اسم همه بازیکنانش بزرگ تر است، آنها از یاد می برند که بازیکنان خاطی قبلی چگونه در تاریخ این باشگاه لای چرخ دنده عصبانیت هواداران له شده اند. رامین رضائیان و شاید طارمی جزو این دسته بازیکنان به نظر می رسند، آنها سرخود پنالتی های خاص می زنند، از پرسپولیس می روند و سر از ترکیه در می آورند و به تمنای هواداران و باشگاه اهمیتی نمی دهند و بارها درگیری ایجاد می کنند و امروز هم در دبی پیش از بازی حساس این تیم پر تماشاگر آنقدر شخصی فکر می کنند که دعوایشان می شود و کار آنقدر شور می شود که برانکوی مهربان و جنتلمن هم قانع می شود که باید این دو را برگرداند.

برانکو البته بارها نظر خودش را برگردانده است، در مورد همین رضائیان اعلام کرده بود که او جایی در تیمش ندارد اما یک هفته بعد رامین با پرسپولیس قرارداد بسته بود و حالا به هر حال دیپورت از دبی داستان ساده ای نیست.

پرسپولیس دشمن پرسپولیس
دو سال  و نیم قبل هم پرسپولیس با رفتارهای مهد کودکی آسیب دید، هرکس که تعویض می شد به تابلوهای تبلیغاتی لگد می زد، آن روزها هواداران پرسپولیس با شعار «پرسپولیس بی غیرت نمی خواهیم نمی خواهیم» شروع کردند به تقابل با این تیم و بعد از درخشان هم برانکو روی همین مسیر شروع کرد به گام برداشتن. حالا بعد از دو سال و نیم پرسپولیس انگار برگشته به همان دوران با این تفاوت که صدرنشین لیگ است و اینبار نه هواداران و نه مسئولان و مربیان رفتار بی مسئولیت در این مقطع زمانی را نمی بخشند.

در واقع این بار آنها بسیار حساس تر از قبل هم هستند و تصور کنید قهرمانی پرسپولیس در این مقطع تحت تاثیر قرار بگیرد یا حتی لیگ قهرمانان آسیا. در این صورت هوادار، همین هوادار که امروز نام بازیکنان را صدا می زنند از این اتفاق نمی گذرد.

به هر حال رامین رضائیان و علیپور به خاطر شرایط امروز پرسپولیس و نیاز این تیم باید از یکدیگر می گذشتند اما آنها چنین نکردند، پیش از این هم چنین نکرده بودند. حداقل رضائیان چنین نکرده بود، او طوری با پرسپولیس رفتار می کند که انگار پرسپولیس یک تیم محلی است و در حال بازی سرکوچه با محله کوچه پشتی هستند.